سهم خواهی قدرت در لرستان، با تب سیاست در فضای مجازی

از بانیان این بداخلاقی ها باید پرسید که آیا رای مردم تعیین کننده است؟ یا طومارها و سیاهه هایی که از فلان شخص و گروه سیاسی صحبت می کنند؟ آیا فکر می کنید که پایگاه اجتماعی و سابقه ی روشن افراد را می توانید با تیر توهین و تخریب مکدر نمایید؟ ما را چه شده است که از قاعده ی حزبی، تشکیلاتی و مردم سالاری حرف می زنیم اما در عمل به جای نقد، نقادی و نظارت بر امور رقبای مان، به سهم خواهی قدرت و مسند روی آورده و می خواهیم با انکار دیگران، خود را بزرگ جلوه دهیم.
آیا می دانیم که مردم سالاری دینی شمارش تک و تک رای های مردم است؟ اگر قاعده بازی را قبول دارید به مردمی احترام بگذارید که شما را انتخاب نکردند، پس سهم خواهی مسند و مقام برای نشستن بر پشت میزهای شهرستان از طرف شما دارای مقبولیت مردمی نیست و وقتی که مقبولیت مردمی را در عقبه ی خویش ندارید مشروعیت لازم را برای سهم خواهی قدرت را خود به خود از دست می دهید. آیا رای مردم به دولت مشروعیت زا است و باید همه از آن تمکین نمایند این حرفی حسابی و منطقی است همان مردم که اکثریت آنها دولت وفاق را انتخاب کردند نکند ما این طور فکر می کنیم که رای مردم فقط و فقط زمانی ارزش دارد که در جهت منافع شخصی، گروهی و شورایی ما باشد؟ سهم خواهی قدرت بدون داشتن مقبولیت مردمی، سم خطرناک و کشنده ای است که رای مردم را زیر پا می گذارد و قاعده ی بازی را به هم می زند. اگر دست دوستی و اتحاد نماینده ی دولت را در راستای پیشبرد امور رد می نمایید جای هیچ گونه انتقادی نیست، زیرا آینده همه چیز را روشن می کند و آیندگان در مورد همه قضاوت خواهند کرد. اما اگر قصد فعالیت سیاسی دارید، سیاست زده عمل نکنید و شتاب زده همه چیز رقبای خود را زیر سوال نبرید، این حق همه است که به عنوان شهروندی منتقد و ناظر، امور را رصد نمایند اما این کار فقط با چاشنی انصاف به سرانجام می رسد. آیا اطلاع داریم که آمار بیکاری چقدر است؟ آیا از چالش ها، فرصت ها و ظرفیت های آگاه هستیم؟ اگر می خواهیم از عملکرد مسولین دفاع نماییم راه آن در بیلان کاری آنان است نه تاکید و پافشاری بر ماندگار کردن آنان در پشت میزهای ادارات مسندها و مقام ها ارث پدری هیچ کس نیستند و برای کسی که به انتخابات و رای مردم اعتقاد دارد عامل جابجایی مدیران و مسولان همین خواست و رای مردم است.
اگر مردم را باور داریم بایستی به انتخاب آنها ارج بنهیم و اگر خواستار اجرای مطالبات مردم هستیم بایستی به فرزندان شایسته، کاردان و مردم دار میدان بدهیم همان فرزندانی که در روزهای سخت عهده دار ستاد دولت بودند. همان فرزندانی که می توانند محور وحدت و تعامل همه ی دلسوزان باشند.
بیاییم اگر منتقد هستیم منصف باشیم. اگر سیاستمدار هستیم اخلاق مدار باشیم. اگر همشهری هستیم حرمت ها را نشکنیم. اگر در فضای مجازی فعالیم از ابزار های توهین و تخریب بهره نبریم. اگر به دنبال خدمت هستیم از دروازه ی تعامل و اتحاد وارد شویم. اگر خود را ذی حق می دانیم به مقبولیت مردمی استناد کنیم. اگر رای می دهیم قاعده ی بازی را بپذیریم. در فضای مجازی و واقعی کار سیاسی بکنیم اما سیاسی کار و سیاست زده نباشیم، و بدانیم که مردم راه خود را که همان، اتحاد و تعامل جهت توسعه، آبادانی و پیشرفت می باشد را انتخاب کرده اند و این راه با وحدت و انسجام همه ی دلسوزان ادامه دارد و با بداخلاقی ها و بالا بردن تب سیاست در فضای مجازی متوقف نمی شود. بلکه همگان می دانند بر خلاف فضای مجازی در فضای واقعی بوی امید، اتحاد و انسجام مردم، فضا را عطرآگین نموده است.
انتهای پیام





ارسال دیدگاه