معرفی مفاخر شهرستان پلدختر ( این قسمت مهندس انوشیروان بهرامی)

مهندس انوشیروان بهرامی متولد ۱۳۵۲ از روستای زیودار از توابع شهرستان پلدختر بخش معمولان دارای مدرک کارشناسی برنامه ریزی شهری از دانشگاه شهید چمران و کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری از دانشگاه نجف آباد،  قبولی در آزمون دکترای تخصصی برنامه ریزی شهری دارای ۱۰ سال سابقه در قسمت های مختلف و فعالیت های مختلف در […]

انوشیروان بهرامیمهندس انوشیروان بهرامی متولد ۱۳۵۲ از روستای زیودار از توابع شهرستان پلدختر بخش معمولان دارای مدرک کارشناسی برنامه ریزی شهری از دانشگاه شهید چمران و کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری از دانشگاه نجف آباد،  قبولی در آزمون دکترای تخصصی برنامه ریزی شهری دارای ۱۰ سال سابقه در قسمت های مختلف و فعالیت های مختلف در امور فرهنگی، اجتماعی و تخصصی در شهرداری ایذه از استان خوزستان و طی این مدت سوابق مدیریتی مختلف در واحدهای مختلف شهرداری من جمله معاونت فنی و شهرسازی، مسئول بافت فرسوده، مسئول خدمات شهری، کارشناس شهرسازی، مسئول واحد ممیزی املاک، مسئول پایگاه مقاومت خاتم الانبیاء شهرداری و … مشغول بکار بوده است.

مهندس بهرامی در دی ماه سال ۹۴ با اکثریت آراء از سوی اعضای شورای اسلامی شهر ایذه به عنوان سرپرست و در اسفند ماه همان سال بعنوان شهردار انتخاب و هم اکنون بعنوان شهردار در حال خدمت به شهروندان فهیم ایذه ای می باشد. مهندس بهرامی در طول مدت تصدی در شهرداری ایذه فعالیت های زیادی را در سطح شهر به انجام رسانیده که در طول این مدت در حوزهای مختلف از جمله آسفالت، چراغانی بلوارها و میادین، ایجاد پارک و توسعه فضای سبز، زیرسازی کوچه و خیابان های مختلف، یکسان سازی پیاده رو ها، احداث کانال، جدول و پل، برگزاری برنامه های مختلف فرهنگی، بازدیدهای روزانه در محلات و سطح شهر، نقاشی دیواری و زیباسازی شهر از خدمات ایشان در شهرداری بوده است و در این راستا باعث ایجاد رضایت مندی خوبی در میان شهروندان گردیده است.

ایذه، شهر نگارکنده‌های سنگی و صخره‌ای ایران و خاستگاه بختیاری‌های هفت لنگ و دارای  ۱۲۰ هزار نفر جمعیت شهری است. شهر ایذه پتانسیل های مختلفی در حوزه های مختلف منابع طبیعی و گردشگری را داراست. نام ایذه نامی بسیار باستانی است و از دوران پیش از ساسانیان رایج بوده‌است. این شهر در دوره‌هایی نامهای دیگری نیز داشته‌است نام مالمیر که همان مال امیر است (مال در زبان بختیاری به معنی خانه‌است) بیشتر در زمان هزاراسفیان که به اتابکان لر بزرگ مشهور شده‌اند کاربرد داشته‌است. مردم ایذه باگویش بختیاری صحبت می‌کنند.

حافظ نیز در غزل شماره۳۹۰ خود از ایذج که معرب شده ایذه ومدتها به ایذه گفته اند چنین یاد می کند: بعد از این نشکفت اگر با نکهت خلق خوشت *** خیزد از صحرای ایذج نافه مشک ختن