فارسی میانه در گویش محلی بالاگریوه
به گزارش پایگاه خبری گفتار ما ۲۴، افعالی از زبان «فارسی میانه» (پهلوی ساسانی) که امروزه در زبان «فارسی معاصر» بکار نمیروند و بجای آنها اغلب از افعال مرکب استفاده می شود اما در گویش «بالاگریوه ای» کمابیش هنوز کاربرد دارند:
هیشتن= اجازه دادن
بالاگریوه ای=هیشتن
هِیلیدن=فرو گذاشتن
بالاگریوه ای=هِئلیدن،هئلنیه
دئیزیتن= بنا کردن
بالاگریوه ای=دیسنیئِن(چسباندن و بنا کردن)
گَزیتن= گاز گرفتن
بالاگریوه ای=گزنیئن
گوواریتن= هضم کردن
بالاگریوه ای= گوارنین(رد کردن و عبور دادن)
اَنگارتن= تصور کردن
بالاگریوه ای= اَنگیروم،هَنگیروم
هوداشتن= مراقبت کردن
بالاگریوه ای=هیرداشتن
وازیتن= بازی کردن
بالاگریوه ای=بازنیه،بازنین
هَنگارتن= تخمین زدن
بالاگریوه ای= اَنگیرومه،هنگیرومه
نیهاتن= وضع کردن
بالاگریوه ای=نئیاده،نئیادئن
راُوتن= تاراج کردن
بالاگریوه ای= رُفتِن
ایچینیتن= هیچ کردن
بالاگریوه ای= تیچنیئن
ویچارتن= ادا کردن
بالاگریوه ای= چارنیئن،چارنیئه
فشَنجیتن= پراکنده کردن
بالاگریوه ای= فیشنیئن
گَزوتن= لعنت کردن
بالاگریوه ای= گَن گتن
شیفتن=نامنظم بودن
بالاگریوه ای= شیونین،شیونیه
کَررینیتن= اره کردن
بالاگریوه ای=کرنیئن،یَرنیئن
ویتاختن= ذوب کردن
بالاگریوه ای= تاونیدن،تاونیئن
تاشیتن= ایجاد کردن
بالاگریوه ای=تاشنیئن،تاشنیه
ویِختن= تمیزکردن،تصفیه کردن
بالاگریوه ای=بیختن
فرَجَستن= در رفتن
بالاگریوه ای= جِئِستن
فریپیهیتن=گول خوردن
بالاگریوه ای=فریفتن،فریونین
فارسی میانه، نیای مستقیم زبان فارسی امروزی (معاصر) است و واسطهٔ مستقیم میان فارسی باستان و فارسی امروزی است به عبارت دیگر فارسی امروزی شکل تحول‌یافته‌تر از زبان فارسی میانه است.
فارسی میانه از اوایل دوران اشکانی، نخست در جنوب غربی ایران و سپس در زمان ساسانیان به عنوان زبان رسمی همه امپراطوری ایران تا صدر اسلام رواج داشته‌است.
در متن‌های نوشته شده به زبان فارسی میانه، نام این زبان Pārsīg آمده که به معنای زبان منسوب به قوم پارس است.(اشمیت، رودیگر، راهنمای زبانهای ایرانی)
گویش بالاگریوه_ای از شاخه «زبانهای جنوب غرب ایران» است که توسط مردمان منطقه بالاگریوه در شمال خوزستان،جنوب لرستان و شرق ایلام تکلم می شود.
ارسال دیدگاه