سهم زنان در جامعه امروز/ مژگان طهماسبی

به گزارش خبرگزاری “گفتار ما“، امروزه در جامعه بحث فروانی در مورد اشتغال و نقش زنان در بازار کار صورت گرفته  و تاکید فروانی بر این نکته می شود که باید سهم زنان در بازار کار که در حال حاضر حدود ۱۵٪ است افزایش یابد اما شاید کمتر به این نکته توجه شده که همین […]

طهماسبیبه گزارش خبرگزاری گفتار ما، امروزه در جامعه بحث فروانی در مورد اشتغال و نقش زنان در بازار کار صورت گرفته  و تاکید فروانی بر این نکته می شود که باید سهم زنان در بازار کار که در حال حاضر حدود ۱۵٪ است افزایش یابد اما شاید کمتر به این نکته توجه شده که همین ۱۵٪ که مشغول به کار و فعالیت هستند در چه وضعیتی قرار دارند، زنانی که در کارخانه ها، کارگاه ها و فروشگاه ها مشغول کار هستند، زنانی که هم مسئولیت همسری و مادری را به عهده دارند‌ و هم سعی در کمک به معیشت و مخارج خانواده خود را دارند.

اما آیا زنان به آنچه که حق شان است در محیط کار خود می رسند، واقعیت جامعه نشان می دهد که چنین نیست اکثر کارخانه ها و شرکت ها که از بین خانم ها نیروی مورد نیاز خود را تامین می کنند از بیمه کردن آن ها اجتناب ورزیده و مبنای حقوق آن ها مبلغ ناچیزی قرار می دهند، خانم ها به دلیل کمبود فرصت شغلی مجبور به قبول این شرایط کاری می شوند اما مساله دیگری که مطرح می شود این است که چرا نظارت درستی بر این محیط ها کاری نمی شود تا حداقل حقوق بانوان تامین شود.

آیا نباید زنانی که هم پای مردان کار می کنند از امنیت و سلامت شغلی برخوردار باشند؟

اما اخیرا به مفاهیم جدیدی مانند اشتغال زنانه رو به رو می شویم که حکایت از افزایش استخدام بانوان در شغل های مختلف دارد اما به نظر من باید گفت: بردگی زنانهاست نه اشتغال زنانه!  زیرا  اکثر کارفرمایان فقط به دلیل اینکه می توانند از این نیروی کار با دستمزد کم استفاده کنند تمایل به استخدام بانوان دارند، این در حالی ست که در بسیاری از این مشاغل کارایی مردان و زنان یکسان است. وقتی که بانوان به چینین پیشرفت های فروانی از لحاظ علمی و فکری رسیده اند باید قبول کرد که باید فرصت برابر شغلی در اختیار این جمعیت کشور قرار داد. اما در حال حاضر هم فرصت ها اندک هستند و هم اندک ها نابرابر و شاید بی توجهی به همین نیروی انسانی عظیم است که ‌پای اقتصاد ایران را یه جورایی لنگ کرده است. نکته قابل توجه عملکرد وزارت کار در نظارت بر حقوق زنان است که بسیار ضعیف بوده و برای احقاق حق این قشر باید نظارت کامل درست و شفاف وجود داشته باشد وگر نه وضع بر همین منوال خواهد بود، زیرا کارفرمایان از نیروی کار ارزان خود بسیار راضی هستند